نقد فیلم منطقه پرواز ممنوع؛ امشب رفتیم به منطقه ای که در آن پرواز ممنوع بود!

فیلم منطقه پرواز ممنوع را از جهتی می‌توان جزء معدود فیلم‌های سینمایی دانست که با خیال راحت و بدون نیاز به تبصره زدن و استثنا کردن به نوجوانان دیدنش را پیشنهاد داد. شاید در سال‌های اخیر سینمای ایران کمتر فیلمی را بتوان پیدا کرد که از لحاظ محتوا اینچنین از سلامت و پاکی برخوردار باشد.

برخلاف اتمسفر ناسالمی که عمدتا در فیلم‌های سینمایی وجود دارد، این فیلم نه تنها تا حد زیادی فاقد آن اتمسفر بوده بلکه از مفاهیم انقلابی نیز بهره برده است. مفاهیمی همچون متوقف نشدن در مسیر پیشرفت، ناامید و خسته نشدن از مشکلات، پرداختن به موضوع مدافعان حرم، استفاده از پیامرسان‌های داخلی، توجه نوجوانان به معنویت و نماز و هیأت‌های مذهبی، نمایش خباثت رژیم صهیونیستی و جاسوسی از تأسیسات موشکی و … .

از طرف دیگر این فیلم رفتارهای نوجوانانه را به خوبی شناخته و به تصویر کشیده است. غرور خاص نوجوانی، قهر کردن‌ها، ناراحتی‌ها و چالش با والدین بر سر مسائل مختلف نمونه‌هایی از این رفتارهاست. وجود این موارد باعث می‌شود تصویر واقعی‌تری از جامعه نوجوانان بر روی پرده سینما نقش بندد و مخاطب نوجوان احساس قرابت بیشتری با شخصیت‌های فیلم داشته باشد.

منطقه پرواز ممنوع به لحاظ فنی و تکنیکی نیز دست کمی از فیلم‌های سینمایی حرفه‌ای ندارد. تدوین مناسب، استفاده به جا از موسیقی متن، استفاده از جلوه‌های ویژه، قاب‌بندی‌های مناسب و گرفتن بازی خوب از بازیگران کم تجربه را می‌توان از جمله ویژگی‌های مثبت فیلم نام برد.

برخی موارد نیز از جمله عدم فضاسازی مناسب در بعضی قسمت‌ها، مبهم بودن روند داستان برای مخاطبان کم سن‌تر و تاریک بودن بیش از حد تصویر در بعضی سکانس‌ها نیز از نقاط ضعف تصویری فیلم بود؛ اما در مجموع این فیلم به لحاظ فنی نمره قبولی را گرفته است.

سینمای قهرمان محور یکی از موضوعاتی است که آن را در سینمای ایران کم داریم. خصوصا در شرایط فعلی کشور به شدت به آن نیازمندیم. فیلم منطقه پرواز ممنوع را از این جهت نیز می‌توان تحسین کرد و آن را امیدبخش نمایش فیلم‌های بیشتری در این ژانر به حساب آورد.