نقد مستند «اینستاگرامر»: روایت دراماتیزه چند اینفلوئنسر!

مسئله اینفلوئنسرهای اینستاگرام به عنوان سوژه مستند، جدید و زنده است؛ از آن دست مسائل تازه جامعه که متون بسیار کمی درباره آن تولید شده. موضوع آن‌قدر به‌روز است که با گذشت چند ماه از اکران عمومی، تعداد فالوئرهای همه مصاحبه‌شونده‌ها به طرز قابل توجهی افزایش یافته و با زمان اکران قابل قیاس نیست.

فیلمساز در «اینستاگرامر» موضع مستقیم نمی‌گیرد. در حالی که یکی از آفت‌های صحبت درباره فضای مجازی، برخورد صفر و صدی با آن است، کیان‌پور در فیلمش هم فایده آن را می‌گوید و هم عیب آن را. مستند راوی ندارد و کارگردان تلاش کرده تا حضور مستقیم خودش را در اثر به حداقل رسانده و سعی کرده تنها ماجرا را روایت کند.

انتخاب مصاحبه‌شوندگان در «اینستاگرامر» با دقت انجام شده است. شخصیت‌های متفاوت با کسب‌وکارهای متفاوت برای گفت‌وگو گزینش شده‌اند و رنگ‌آمیزی مناسبی به مصاحبه‌ها بخشیده‌اند.

نقطه قوت بزرگ این مستند آن است که شخصیت می‌سازد. اساساً «اینستاگرامر» درباره اشخاصی نیست که با این عنوان شناخته می‌شوند، بلکه درباره چند چهره است که در طول فیلم، به تدریج معرفی می‌شوند. فیلم با شخصیت‌هایش به پیش می‌رود و پرداخت مناسبی به آن‌ها دارد. مخاطب با هدایت فیلمساز، به درون دغدغه‌ها، خوشی‌ها، مشکلات، سبک زندگی و… شخصیت‌ها می‌رود؛ تا جایی که اغراق نیست اگر گفته شود «اینستاگرامر» دارای درام‌هایی با کشمکش‌های کوچک و البته در حدواندازه‌های فیلم است.

دانلود و تماشای مستند اینستاگرامر

با تمام نقاط قوتی که گفته شد، «اینستاگرامر» یک نقط ضعف دارد؛ این که فیلمساز به بخش مهمی از مسائل پیرامون اینفلوئنسرهای این شبکه اجتماعی ورود نکرده است. مسائل اقتصادی و به طور خاص درآمدهای این چهره‌ها چیزی است که برای مخاطب موضوعیت دارد و به دنبال آن است. اما سازنده به هر دلیلی، به این سمت نرفته است. ارائه اعداد و ارقامی در این زمینه، می‌توانست جذاب باشد و قصه‌های افراد حاضر را تکمیل کند.

«اینستاگرامر» ۸۲ دقیقه است، اما هرگز از ریتم نمی‌افتد. تعدد شخصیت‌ها و موضوعات و همچنین کشکمش‌های فراوانی که روایت می‌شود، اجازه نمی‌دهد فیلم کُند شود. در عرصه سینمای مستند، این اتفاق بدون تردید دستاورد بزرگی‌ست.