فیلم شناسینقد فیلم
نگاهی بر ۵ فیلم کوتاه: از دیو تا پسر اژدها
اینبار در "نگاهی به فیلم کوتاه" به معرفی 5 فیلم کوتاه پسر اژدها، پیتاری، پیستون، حمله به بیسکوبیت و رنگ پرداخته‌ایم.
فیلم کوتاه به گروهی از فیلم‌ها و آثار هنری گفته می‌شود که نسبت فیلم بلند، هم زمان بسیار کمتری دارد و هم با بودجه بسیار پایین و تجهیزات کم ساخته می‌شود. در تعریف آکادمی علوم و هنرهای سینما آمده است که فیلم کوتاه باید حداکثر ۴۰ دقیقه یا کمتر، زمان داشته باشد. تیتراژ اول و آخر نیز جزو این زمان محسوب می‌شوند.
در متن زیر به معرفی پنج فیلم‌کوتاه و البته موفق در سال‌های گذشته می‌پردازیم.
ایده اولیه «پسر اژدها» جدید نیست و آثار زیادی با همین تم ساخته شده است. با این حال شخصیت‌پردازی مناسبی دارد و به خوبی سه شخصیت متفاوت، شامل یک قهرمان و یک ضدقهرمان معرفی می‌کند. کارگردان از قاب‌های مناسب استفاده کرده و اتمسفر دلهره و ناامیدی شخصیت اصلی را به وجود آورده است. در این زمینه موسیقی نیز به کمک فیلمساز آمده است. با این حال طنز «پسر اژدها» بامزه نیست و شوخی‌های فیلم، نگرفته است. گره‌گشایی قصه نیز غافلگیرکننده و جذاب از آب در نیامده.
پویانمایی مفهومی «پیتاری» از فرم تصویری جدیدی برای ارائه مضمون خود استفاده می‌کند. کیفیت ساخت «پیتاری» بالاست؛ مخصوصاً آن که با توجه به تیتراژ، کارگردان به تنهایی متحرک‌سازی آن را بر عهده داشته است. سازنده در فضایی به شدت ساده و کم‌جزئیات، دو شخصیت و یک کشمکش پرتعلق ساخته است: یک دیو و یک سنگ. کاراکتر سنگ، برگ برنده «پیتاری» است که برخلاف جریان بقیه سنگ‌ها، موفق به شکست دادن دیو شده و الگوی دیگران می‌شود.
پویانمایی فرانسوی «پیستون» اگرچه قصه‌ای تازه و بدیع ندارد، اما شخصیت‌پردازی درست و دقیقی دارد؛ یک معلول پرشروشور و حسود، در برابر پلیسی وظیفه‌شناس و کمی ساده‌لوح. طنز بامزه و موفق این پویانمایی نیز حاصل ترکیب همین شخصیت‌پردازی مناسب با کیفیت ساخت بالا و موسیقی خوب اثر است. سازندگان «پیستون» در لحظات منتهی به گره‌گشایی اثر نیز اتمسفر متناسب با لحظات اول را ادامه می‌دهند و پایانی شیرین را رقم می‌زنند.
هسته مرکزی قصه «حمله به بیستکوییت» کهنه و دستمالی‌شده است، با این حال رنگ‌ولعاب اثر و خوش‌ساختی، آن را تماشایی کرده است. این پویانمایی کوتاه حول محور یک شخصیت پیر و کلیشه‌ای می‌گردد، آن هم پیرزن سنتی غرغرو و بداخلاق. اگرچه «حمله به بیسکوییت» طنز نیست، اما یک شوخی بسیار بامزه در لحظه دعوای هماهنگ‌شده پیرزن با موسیقی جوانک دارد.
پویانمایی کوتاه «رنگ» دنیای جدیدی از ظرفیت‌هایی که این دنیا دارد خلق می‌کند. کشمکش اصلی فیلم، به سرعت روی دور تکرار می‌افتد و جذابیت خود را از دست می‌دهد. سازندگان «رنگ» با وجودی که برای خلق شخصیت‌های متفاوت در این دنیای ساده، کاری سخت پیش رو دارند، اما با یاری موسیقی و میزانسن، دو شخصیت متضاد خلق می‌کنند. این فیلم در نهایت اگرچه یک کار دانشجویی‌ست و به وضوح کیفیت ساخت بالایی ندارد، اما به دلیل پایان شگفت‌انگیز خود، شایسته ستایش است.
